ဇာဂနာေျပာေသာ အႏုပညာႏြယ္သည့္ ႏိုင္ငံေရး Art and Politics: Zarganar Interview

(Yangon PressInternational )မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္..

ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ခေလးေတြကို မဖ်က္ဆီးၾကပါနဲ႕၊ ကိုယ္ေၾကာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ တတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အိမ္ထဲကိုယ္၀င္ၿပီး ျခင္ေထာင္ထဲ၀င္ေၾကာက္ၾကပါ တိုင္းသိျပည္သိ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႕လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တယ္။

(ဇာဂနာဟာ လူ႐ႊင္ေတာ္ ၊ ဒါရိုက္တာ အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေက်ာ္ လူသိမ်ားသလို လူေတြၾကားထဲ ခံစားေနရတဲ့ ခံစားခ်က္၊ အျမင္မေတာ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ပ်က္လံုးအျဖစ္နဲ႔ ေျပာဆိုရာမွာ ထိမိလြန္းတဲ့အတြက္လည္း ထင္ရွားသူ တဦးျဖစ္ပါတယ္။

၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္ဆိုင္းကလံုး တိုက္ခတ္ၿပီးေနာက္ မၾကာခင္မွာ ဇာဂနာဖမ္းဆီးခံရၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္၆၀ နီးပါး အျပစ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီေနာက္ ၂၄ႏွစ္ေလ်ာ့ေပါ့ေပးၿပီး ၃ ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေနထိုင္ၿပီး ယခင္လဆန္းက လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္။ သူလြတ္ေျမာက္လာၿပီး မၾကာခင္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ကူညီေရးကိစၥ၊ အႏုပညာႏြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ကိစၥေတြ စတင္ လုပ္ေဆာင္ေနပါၿပီ။ သူနားလည္ယံုၾကည္တဲ့ အႏုပညာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအေၾကာင္းနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ပံုကို YPI ကယခု သီတင္းပတ္အတြင္း ေမးျမန္းထားတာကို ေဖၚျပလိုက္ပါတယ္။)

YPI: Art Flavored Politics ဆိုတဲ့စကားကို "The Art of Freedom Film Festival" သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာတုန္းက သံုးသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ စကားလံုး ျဖစ္ေပၚလာပံုေလး ေျပာျပပါလား၊

Zarganar: ဒါကေတာ႔စကားလုံးေပါ႔၊ စကားလုံးကေတာ့ အႏုပညာ အရသာပါတဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုိ႔ ေျပာရမွာေပါ႔။ ဘယ္လုိလဲလုိ႔ဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံေရးႏြယ္တဲ့ အႏုပညာလား၊ အႏုပညာႏြယ္ေသာ ႏုိင္ငံေရးလားလုိ႔ စဥ္းစားႀကည္႕ေတာ့ အႏုပညာႏြယ္ေသာ ႏုိ္င္ငံေရးျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာကတည္းက စဥ္းစား လာတာ။ ဒါေပမဲ႔ အဲဒီစကားလုံးကုိ တစ္ကယ့္တစ္ကယ္ စဥ္းစားမိတာကေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ စဥ္းစားမိတာ။ ဘယ္လုိ္စဥ္းစား မိလည္းဆုိေတာ့ အႏုပညာနဲ႔ႏုိင္ငံေရးကုိ မတြဲဘူးလုိ႔ ေၿပာေၿပာေနႀကတဲ့လူေတြက သနားစရာေလးေတြပဲလုိ႔ အဲဒီမွာ စဖတ္မိတာ။

အႏုပညာသမားေတြက ႏုိင္ငံေရးကုိ ကင္းကင္းရွင္းရွင္း ေနရမယ္လို႔ သူတုိ႔က ေျပာႀကတယ္၊ ေတာ္ေတာ္သနားစရာ ေကာင္းပါလားလုိ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က သူတုိ႔ကုိ သနားေနတာ ေထာင္ထဲမွာ။ ေထာင္ထဲမွာေနရင္း သနားေနေတာ့ ဒုကၡပဲေပါ႔၊ ဒီလူေတြကုိ ဘယ္လုိရွင္းၿပရမလဲ၊ သူတုိ႔လုပ္ေနတဲ႔ ရုပ္ရွင္အႏုပညာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဂီတအႏုပညာပဲျဖစ္ၿဖစ္၊ ဇာတ္သဘင္အႏုပညာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မကင္းႏုိင္ဘူး၊ ဒီလုိကင္းလုိ႔မရဘူးလို႕သူတုိ႔ကုိေျပာေနတာ ပါတီထဲ၀င္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးလုပ္ဖုိ႔ ေျပာေနတာမဟုတ္ဘူး၊

ႏုိင္ငံေရးက ဘယ္လုိလူမ်ဳိးမွ မကင္းဘူး၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔နားလည္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လုိ႐ွင္းျပရမလဲဆုိေတာ့ ပါးစပ္က႐ွင္းျပေနလုိ႔ႀကာတယ္။ အလုပ္ကေန သက္ေသျပတာ ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။

အႏုပညာ အရသာပါေနတဲ႔ ႏုိင္ငံေရးဆုိေတာ့ အခု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ဟုိတစ္ေန႔က ကန္႔ေတာ႔ပြဲေပးတဲ႔ Film Festival ကိစၥက ဒါ အႏုပညာႏြယ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးပဲ၊ တစ္ကယ့္တစ္ကယ္ေၿပာရရင္ လူေတြဟာလြပ္လပ္မႈကုိ ျမတ္ႏုိးႀကတယ္လုိ႔ ေၿပာတယ္၊

လြပ္လပ္မႈကုိလုိခ်င္ႀကတယ္လုိ႔ ေၿပာတယ္၊ သုိ႔ေသာ္ လြပ္လပ္မႈကုိ လုပ္ရမယ္ဆုိၿပီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး တရားေဟာလည္း လာနားေထာင္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး။ဒီအႏုပညာေလးနဲ႔ ၿပလုိက္တဲ့အခါက်ေတာ့ လြပ္လပ္မႈဆုိတာကုိ နားလည္ လာမယ္၊ မသိတဲ့လူလည္း သိလာမယ္၊ သိတဲ့လူလည္း ပုိသိလာမယ္။

ေန႔ခင္းတုန္းကဆုိရင္ ႐ုပ္႐ွင္လုံး၀မ႐ုိက္ဖူးတဲ့ မိန္းကေလးက ကၽြန္ေတာ္႔ကုိေၿပာတယ္၊ ဘာေၿပာလည္းဆုိေတာ့ သူလုပ္ထားတဲ့ဟာေလး တစ္ခုကုိ လာၿပခ်င္တယ္တဲ့၊ ျပပါဆိုေတာ့ ဒီခေလးက ပညာ႐ွင္၊ ဘာပညာ႐ွင္ လဲဆုိေတာ့ ကြန္ပ်ဳတာပညာ႐ွင္၊ ႐ုပ္႐ွင္ တစ္ခါမွမ႐ုိက္ဖူးဘူး၊ ဘာမွနားမလည္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ သူဟာ လြပ္လပ္မႈအေႀကာင္းကုိသူ ဖီလင္႐ွိေနတယ္ ဆုိတာကုိ သူေၿပာတာကုိ နားေထာင္ရင္းနဲ႔ သိတယ္၊ ဆုိေတာ့ ဒီခေလးေတြမွာ ႏုိင္ငံေရး Sense ႐ွိေနတာေပါ႔။ အဲဒါေလး ကေန ကၽြန္ေတာ္က ခုန( Art Flavored Politics ) ဆုိလုိက္ၿခင္းအားၿဖင့္ ဒီ အႏုပညာကေနတစ္ဆင့္ ႏုိင္ငံေရး၊ ႏုိင္ငံေရးကေန တစ္ဆင့္ အႏုပညာ ေရာယွက္ၿပီးေတာ့ ပါ၀င္လာႀကမယ္လုိ႔ ေတြးမိေတာ့ ဒါ အလုပ္နဲ႔အရင္ သက္ေသၿပလုိက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဒီ႔အတြက္ေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဟုိေန႔ကလည္း ( Art Flavored Politics ) ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ေဇာင္းေပးၿပီး ေၿပာသြားတာပါ။

YPI: အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ နံမည္ႀကီး အႏူပညာသမားေတြက ႏိုင္ငံေရးစိတ္မ၀င္စားဘူး လို႕မၾကာခဏ ေျပာၾကတာ ၾကားဖူးတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပါတ္သက္လို႔ေရာ ဘယ္လိုုုျမင္လဲ၊

Zarganar: ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီက အႏုပညာသမားေတြရဲ႕သနားစရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ဆုိတာ အဲဒါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ႏုိင္ငံေရးကုိစိတ္မ၀င္စားပါဘူး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ကင္းကြာပါတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ မဆုိင္ပါဘူး ေျပာတဲ့လူေတြက ၿပီးခဲ့တဲ့ န၀တအစုိးရရဲ႕ေႀကာ္ျငာမွန္သမွ် သူတုိ႔ ႐ုိက္ေပးတယ္၊ အဲဒီ ေျပာတဲ့လူတုိင္းက န၀တအစုိးရရဲ႕ ဆည္ေတြေပၚလည္း တက္ခုန္ႀကတယ္၊

သူတုိ႔ ေဆာက္တဲ့ တံတားေတြေပၚမွာလည္း တက္ကၿပတယ္၊ ေျပာေတာ့ သူတုိ႔က ႏုိင္ငံေရး မလုပ္ဘူး ၀ါသနာမပါဘူးေၿပာတယ္။ န၀တအစုိးရလက္ထက္မွာ လုပ္သမွ်ကိစၥအကုန္ သူတုိ႔ ေႀကာ္ျငာလုပ္ေပးတယ္၊ အဲဒါ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဖူးလား။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္တာ မဟုတ္ဘူးဆုိရင္ န၀တအစုိးရ လက္ထက္တုန္းက ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခုိင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးအသင္းရဲ႕ ႏွစ္ပတ္လည္ကားမွာဆုိရင္ မပါရမွာေတာင္ ေၾကာက္ေနတယ္။ မပါမ်ား မပါရရင္ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ သတ္ေသမလား ေတာင္မသိဘူး အႏုပညာသည္ေတြက။

အဲဒီတုန္းကက်ေတာ့လည္း လုပ္လုိက္ႀကတဲ့ဟာ၊ အဲဒါ ႏုိင္ငံေရး မဟုတ္ဘူးလား။ သူတုိ႔ အစုိးရရဲ႕၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးမွာ သူတုိ႔ပါ၀င္ခဲ့ႀကတာပဲ။ အဲဒီေတာ့ မဆလေခတ္တုန္းကလည္း ဒီတုိင္းပဲ မဟုတ္ဘူးလား၊ ေျပာေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ႏုိင္ငံေရး၀ါသနာမပါပါဘူး၊ မလုပ္ပါဘူးဆုိၿပီးေတာ့ ဒီအလုပ္ေတြလုပ္ခဲ့တာဟာ ဒါႏုိင္ငံေရးနည္းအရ ၀ါဒၿဖန္႔ခ်ီေရးကုိ ထဲထဲ၀င္၀င္ မက္မက္သက္သက္ ၀င္လုပ္ခဲ့ႀကတာ ဒီ အႏုပညာသည္ေတြပဲ။

အခုက်ေတာ့မွအဲဒီတုန္းက အဲလုိေတြလုပ္ၿပီး တစ္ဖက္မွာက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ႏုိင္ငံေရး ၀ါသနာမပါဘူး၊ ႏုိင္ငံေရး၀ါသနာမပါဘူးဆုိလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေႀသာ္ သနားစရာေလးေတြပါလားလုိ႔ သူတုိ႔ကုိျမင္တာ။

သူတုိ႔ စာလည္း မဖတ္ႀကဘူးဗ်၊

ႏုိင္ငံတကာအျမင္လည္း မ႐ွိႀကပဲနဲ႔ ရမ္းေျပာေနႀကတာမ်ဳိးေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူးလုိ႔၊ ဒါေႀကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒါေတြ လုပ္ရတာ။ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးရဲ႕ Instrument ေလးေတြျဖစ္ခဲ့တာ ကုိလည္းသိပုံမေပၚဘူး၊ကုိယ့္ကုိကုိယ္ နားမလည္႐ွာေသာသူမ်ားသည္ ျမန္မာ့႐ုပ္႐ွင္ေလာကမွ ပညာ႐ွင္မ်ား ျဖစ္ေနသည္ ဆုိတာမ်ဳိးက်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းဘူး။

YPI: ဒါကေရာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့စကားလံုးကို ေၾကာက္စရာ လန္႕စရာျဖစ္ေအာင္ စနစ္တက် ဖန္တီးထားခဲ့ တာေၾကာင့္မျဖစ္ႏိူင္ဘူးလား၊ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြေက်ာင္းျပန္တက္ခြင့္ရဖို႕ ၀န္ထမ္းေတြ ရံုးျပန္တက္ခြင့္ရဖို႕ ႏိုင္ငံေရးနဲ႕မပတ္သက္ပါဆိုၿပီး လက္မွတ္ေတြထိုးခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့တယ္ေလ။ အဲဒီဟာေတြရဲ႕ Impact က ေတာ္ေတာ္ႀကီးခဲ့လို႔ေရာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။

Zarganar: အဲဒီေႀကာင့္ေပါ႔၊ စဥ္းစားႀကည့္။ အဲဒီဟာႀကီးရဲ႕ Impact က ဘယ္ေလာက္ႀကီးသြားသလဲ ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ႐ွိတဲ့ ႐ုိး႐ုိးသာမန္ ေစ်းသည္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဥပမာကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းႀကားထဲမွာေတာင္ လၻက္ရည္ဆုိင္မွာ ၀င္ထုိင္ၿပီးေျပာရင္ တစ္ခုတစ္ခု ေျပာရင္ ႏုိင္ငံေရးမပါနဲ႔ေနာ္ လူတုိင္းလူတုိင္း။ တစ္ခုတစ္ခုေလးေပါ႔၊ ဥပမာဆုိပါေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လၻက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ၿပီးေတာ့ ရ၀တက ဘာညာလုိ႔ေျပာမိတာေလးနဲ႔ကုိ…ဟာ… ႏုိင္ငံေရး မပါနဲ႔ေနာ္၊ အဲဒီေတာ့ တျဖည္းျဖည္းန႔ဲ အဲဒီႏုိင္ငံေရးမပါနဲ႔ေနာ္ ဆိုတဲ့စကားက ေတာ္ေတာ္႐ြံစရာေကာင္းလာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆုိးလာလည္းလုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ့္အိမ္မွာျပႆနာျဖစ္လာလုိ႔ ေျပာတာေတာင္မွ ႏုိင္ငံေရးမပါနဲ႔ေနာ္လုိ႔ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္းက ေျပာရတဲ့ ဘ၀ ေရာက္ေတာ့တယ္။

သူတုိ႔ Impact က ဘာျဖစ္လာလည္းလုိ႔ ဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးလာတယ္။ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာက ေႀကာက္စရာႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေအာင္၊ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ လုပ္ရင္ဘ၀ ပ်က္မယ္၊ မိသားစုပ်က္မယ္၊ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာသည္ မထိရဘူး မကုိင္ရဘူး၊ ေႀကာက္စရာ အေကာင္းဆုံး ႐ြံစရာအေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္ ပုံေဖာ္လုိက္တာကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူေတြ အကုန္လုံးခံလုိက္ရတာပဲ။ အႏုပညာသည္ေတြတင္ မကပါဘူး၊ အရပ္ထဲကလူေတြပါ ခံလုိက္ရတယ္။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ေလ၊ နည္းနည္းျပန္ၿပီးေတာ့ ပြင့္လာၿပီထင္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဆုိတာကုိ ထိေနမွာပဲ၊ ကုိင္ေနမွာပဲ၊ လုပ္ေနမွာပဲ ဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေတာင့္ခံခဲ့ၾကရတာ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သာ တစ္ကယ္လုိ႔ အဲဒီတုန္းကသာလဲခဲ့ရင္ ခုခ်ိန္မွာ ဒီလုိဒီလုိေတာင္ ေျပာေနႏုိင္ေတာ့မွာမထင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္ လူျပက္တစ္ေယာက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က လူျပက္သန္႕သန္႕လုပ္တာပါ၊ ႏိုင္ငံေရးမေျပာပါဘူးဆိုတာ။ အဲဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႕အစိုးရေပၚလစီကား ေတြက် သူတို႕၀င္ရိုက္ေနတုန္း၊

ဗမာျပည္မွာ ပထမဦးဆံုးေပၚလာတဲ့ လူျပက္က ဦးခ်စ္ဖြယ္ဆိုတဲ့ လူျပက္၊ သူ႕ကို ၀ံသာႏုႀကီးဦးခ်စ္ဖြယ္ လို႕ေတာင္ေခၚတယ္။ သူျပက္ခဲ့တဲ့ျပက္လံုးေတြက အဂၤလိပ္ကိုခ်ည္းေဆာ္တာပဲ။ ၀ံသာႏုႀကီးလို႕ေခၚရတဲ့အေၾကာင္းရင္းက သူက “ႏု၀ံသာ” ဆိုတဲ့သီခ်င္းကိုဆိုတယ္ဗ်။ ဒါေၾကာင့္သူ႕ကို ၀ံသာႏုႀကီး ဦးခ်စ္ဖြယ္လို႕ေခၚရတယ္။ မႏၲေလးလူရႊင္ေတာ္ႀကီး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေျပာလည္းဆိုရင္ “ဟိုတယ္ဆိုင္ကိုမသြားရဘူး၊ ဘီးဟိုက္ဘရန္ဒီ မေသာက္ရဘူး၊ ဘီးဟိုက္ ဘရန္ဒီ ေသာက္မဲ့အစား ခ်က္အရက္ ၊ ထန္းရည္ကိုေသာက္၊ ဟိုတယ္ဆိုင္ကိုမသြားနဲ႔ ပဲနဲ႕ထမင္းနဲ႕စား၊ စီးကရက္မေသာက္နဲ႕ ေဆးေပါ့လိပ္ကိုတြယ္ ” စသျဖင့္ဒီလိုေတြ ေျပာၾကတာဟာ အဂၤလိပ္ကို သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႕ မရရေအာင္ ဆန္႕က်င္တာပဲ။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးပဲေပါ့၊

ဒါေလာက္ကေလးေတာင္မွ တာ၀န္မယူခ်င္တဲ့ အႏုပညာသမားေတြ ဘာျဖစ္လို႕ဗမာျပည္မွာ ရွိေနတာလဲ အသက္ဘာျပဳလို႕ရွင္ေနၾကတာလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ဘူးသူတို႕ကို၊ အဲဒီကေန အခုပိုပိုဆိုးလာတာက လူျပက္ေတြတင္ မကပဲ ရုပ္ရွင္မင္းသား မင္းသမီးေတြေရာ ဒါရိုက္တာေတြေရာ ဒီစကားမ်ိဳးေျပာလာေတာ့ ဒါေတာ့မွားၿပီလို႕၊ ေသခ်ာတာက သူတို႕လိုလူေတြက ေျပာလိုက္ရင္ သူတို႕ကို နည္းနည္း အထင္ႀကီးေနတဲ့ သူတို႕နားပတ္၀န္းက်င္က ခေလးေတြပါ ဆက္မွားေတာ့မယ္။

ကၽြန္ေတာ္ေထာင္ထဲမွာ တုန္းက ဖတ္ရတယ္ “ ျပည္သူ႕ေခတ္” ထဲမွာပဲလို႕ ထင္တယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ အင္တာဗ်ဴးေတြကို ဖတ္လိုက္ေတာ့ ဟာ ဆိုးလိုက္တာလို႕ ဒီခေလးေတြ မင္းသားမင္းသမီး အသစ္ကေလးေတြ၊ ဘုမသိဘမသိေတြ ေလွ်ာက္ေျပာ၊ ဘာျဖစ္လို႕လည္းဆိုေတာ့ သူတို႕ေရွ႕က ဒါရိုက္တာေတြက ထင္ရာျမင္ရာ ေလွ်ာက္ေျပာထားတယ္။ မင္းသားႀကီးေတြက ထင္ရာျမင္ရာေလွ်ာက္ ေျပာေတာ့ ခေလးေတြကလည္း ထင္ရာျမင္ရာ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္။ ခေလးေတြ ဦးေႏွာက္ေတြပါ ေၾကာင္ကုန္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ခေလးေတြကို မဖ်က္ဆီးၾကပါနဲ႕၊ ကိုယ္ေၾကာက္ခ်င္ရင္ေတာ့ တတ္ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္အိမ္ထဲကိုယ္၀င္ၿပီး ျခင္ေထာင္ထဲ၀င္ေၾကာက္ၾကပါ တိုင္းသိျပည္သိ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႕လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တယ္။

Yangon PressInternational